၎တို႔ကား ေတာက္ေလာင္ေနေသာ “မီးပံုၾကိး၊ သမုဒၵရာ၊ အလိုေလာဘၾကိးေသာ” သူတို႔ပင္ၿဖစ္၏။
ေလာင္ေနေသာ မီးပံုၾကီးထဲသို႔ ေလာင္စာထင္းမ်ားဘယ္ေလာက္ပင္ထည့္ထည့္၊ ေတာ္ၿပီတန္ၿပီ ဟူ၍ ဘယ္ေတာ့မွ ရွိလိမ့္မည္မဟုတ္။ ထည့္သမွ် ေလာင္ပစ္မည္သာ ၿဖစ္၏။
ၿမစ္ၾကီးငါးသြယ္ ၿမစ္ငယ္ငါးရာ ေခ်ာင္းေပါင္းမ်ာစြာမွ ရမ်ား ဘယ္၍ဘယ္မွ်ပင္၀င္၀င္၊ သမုဒၵရာၾကီးကား ဘယ္ေတာ့္မွ ၿပည့္ၿပီမွ ရွိလမ့္မည္မဟုတ္။ ၀င္လာသမွ် လက္ခံေနမည္ၿဖစ္၏။
ထို႔အတူ ေလာဘၾကီးသူသည္လည္း ပစၥည္းဥစၥာမည္မွ်ပင္ရရ ေတာ္ၿပီတန္ၿပီဟူ၍ ဘယ္ေတာ့မွ ရွိလိမ့္မည္မဟုတ္။ ရႏိုင္သမွ်ယူေနမည္သာ ၿဖစ္၏။
ေလာဘ၏ ဆိုးက်ိဳးမ်ား
ေလာဘကုိ လက္ခံထားသူသည္ပင္ ထုိေလာဘပင္ ေသသည္အထိ ေလာင္ကၽြမ္းေစၿပီး အပါယ္ဘံု (ၿပိတၱာဘံု) သို႔ ွဆဲြခ်မွာ ဧကန္တည္း။
ေလာဘက သတ္ၿခင္း
ဗုဒၶက ဘိကၡဳနီမတစ္ေယာက္သည္ သိမ္ပရိ၀ုဏ္အ၀င္၀၌ ေခ်ာေမာလွပၿပီးလက္ရာေၿမာက္လွေသာ ေယာက်ာ္းပ်ိဳရုပ္တုတစ္ခုကို စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း ေနပူထဲတြင္ ရပ္က်န္ေနခဲ့သည္။ ထိုအခါ တၿခား ဘိကၡဳနီမတစ္ေယာက္က ထို ဘိကၡဳနီမ က်န္ခဲ့မည္စိုးသၿဖင့္ ၿပန္လာၿပီး ထိုဘိကၡဳနီမ၏လက္ကို ဆဲြေခၚေလသည္။ ထုိအခါမွ ရုပ္ထုကိုၾကည့္ေနေသာ ဘိကၡဳနီမသည္ ေၿမၿပင္သို႔ ၀ုန္းကနဲၿပဳတ္က်သြားသည္။ ထုိ ဘိကၡဳနီမ သည္ ေလာဘဓါတ္၏ သတ္ၿဖတ္ၿခင္း ကို ခံလိုက္ရေလၿပီ။
ၿပိတၱာၿဖစ္ပံု
ၿပည္ခရိုင္ ေပါက္ေခါင္းၿမိဳ႕နယ္မွ ဦးနႏၵိယ ဓမၼကထိကသည္ ဒကာ ဒကာမလွဴဒါန္း ေရစက္ခ်ၾကသည့္အခါ ေရစက္ခြက္ထဲတြင္ ပိုက္ဆံအေၾကြေစံမ်ားကို စုထားရာ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာေသာအခါ ေသာက္ေရအိုးတစ္လံုးစာခန္႔ရွိသည္။ သူခိုးရန္ေၾကာင့္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းေလွခါးေအာက္ေၿခရင္းတြင္ သူလူမသိေအာင္ ၿမဳတ္ထားလိုက္သည္။ တစ္ေန႔ေသာ္ ဦးနႏၵိယ သည္ ေလနာေရာဂါၿဖင့္ ရုတ္တရက္ပ်ံလြန္ေတာ္မႈၿပီး ေငြအိုးကိုစဲြေသာ္ေၾကာင့္ ဘုန္းၾကီးသရဲၿဖစ္ေနခဲ့သည္။
ေသာကၿဖစ္ၿခင္း အေၾကာင္းရင္း
ဗုဒၶက -
“တဏွာယ ဇာယေတေသာေကာ၊
တဏွာယ ဇာယေတ ဘယံ။
တဏွာယ ၀ိပၸမုတၱႆ၊
နတၳိေသာေကာကုေတာဘယံ။”
“ခ်စ္ခင္စဲြလမ္းမႈ တဏွာေၾကာင့္သာ စိုးရိမ္ယူေဆြးငိုေၾကြးရတဲ့ ေသာကဆိုတာၿဖစ္တာ၊ ေဘးဆိုတာၿဖစ္တာ၊ စဲြလမ္းၿခင္းတဏွာမွ ကင္းလြတ္သူအား ေသာကေရာ၊ ေဘးေရာ မရွိေတာ့ဘူး” ဟုအိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေၿပေနေသာ ဒကာတစ္ေယာက္အား ေဟာၾကားေပးလိုက္သည္။ ထိုဒကာသည္လက္မခံ။
ေလာဘ၏ ဆိုးက်ိဳး ၿပိတၱာ ၿဖစ္ရပံုကား ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းစြ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း “မဃေဒ၀” ၌
” ၿပင္ပဥစၥာ၊ မဟုတ္စြာေသး၊
ကာယအဆင္း၊ ကုိယ္အတြင္း၀ယ္၊
ေမြးညွင္းဆံစု၊ ရုပ္၀တၱဳ၌၊
တစ္ခုခုတပ္၊ စဲြကပ္စြန္းညိ၊
ေဇာ၀ိထိၿဖင့္ စုတိပုဂၢိဳလ္၊
ထိုထိုပိုးေလာက္၊ စားေသာၿပန္ကာ
ၿဖစ္တတ္စြာဟု၊ က်မ္းလာမုခ်၊
ဤသို႔ၿပ၏။” ဟူ၍ စပ္ဆိုေတာ္မူထားပါသည္။
အဓိပၸါယ္ကား “ၿပင္ပဥစၥာကိုသာ စဲြလန္းမွမဟုတ္၊ မိမိ၏ခႏၶာကိုယ္မွ အသား၊ အေသြး၊ အေမႊး၊ ဆံပင္ စသည္တို႔ကို စြဲလန္းတပ္မက္ေသာ ေလာဘစိတ္ၿဖင့္ေသခဲ့လွ်င္ မိမိခႏၶာကိုယ္ကို ၿပန္၍စားေသာက္ရေသာ ပိုးေလာက္ၿပိတၱာမ်ား” ၿဖစ္ရသည္ဟု ဆိုလိုေပသည္။
ေလာဘသမားတို႔ မွတ္ဖို႔
ဘယ္ေလာက္ပင္စားရ စားရ တစ္၀မ္း၀ရံုဘဲ
ဘယ္ေလာက္ပင္အိပ္ရ အိပ္ရ တစ္ကိုယ္စာေလးဘဲ
ဘယ္ေလာက္ပင္၀တ္ရ ၀တ္ရ အေရၿပားဖံုးရံုပဲ
ကုသိုလ္ၿပဳလွ်င္ ကိုယ္ဖို႔
က်န္ခဲ့လွ်င္ သူမ်ားဖို႔
ေသရြာကာလေရာက္ၾကေသာအခါ
ကိုယ့္ေနာက္ကိုမ်ား ဘာမ်ားပါမွာ”
ပစၥည္းစုစု တစ္ခုမပါ
ကုိယ္ၿပဳထား ကံမ်ားပါမည္သာ။
သူတစ္ပါးကို တကယ္၀မ္းေၿမာက္ေစခ်င္ရင္ . . .
လူတစ္ဦးကို ၀မ္းေၿမာက္ေပ်ာ္ရႊင္လာေစလိုပါက သူ၌ရွိေနေသာ အရာမ်ားကို ထပ္မံၿဖည့္စြမ္းေပးမေနပါႏွင့္
မေရေသးေသာအရာမ်ားကို ရလာေစရန္ ရွာေဖြမေပးေနပါႏွင့္
သူ၏တပ္မက္ေသာ (ေလာဘ)ကို စိတ္ကိုသာ ဖယ္ရွားပစ္လိုက္ပါ
(ဂရိေတြးေခၚပညာရွင္ ဧပ္ကုရပ္စ္)
သတၱ၀ါတို႔၏ သႏာၱန္တြင္ ၀ိသမ ေလာဘဓါတ္မ်ား အားၾကီးလာလွ်င္ ကမာၻၾကီးတစ္ခုလံုး အငတ္ေဘး ဒုဗိ ၻကႏၱရကပ္ ဆိုက္တတ္သည္။
ထို႔ထက္အလြန္ပို၍ အားၾကီးလာလွ်င္ ကမာၻၾကီးသည္ ေရလႊမ္းမိုး ဖ်က္ဆီးၿခင္းကို ခံရသည္။
ေလာဘနည္းခ်င္ရင္
ေလာဘသည္ ေလးမဂ္ေလးဖိုလ္ရၿပီး ရဟႏာၱၿဖစ္မွသာလ်င္ အၿမစ္ၿပတ္ ပယ္ေပ်ာက္သည္။ ေလးမဂ္ေလးဖိုလ္မရခင္ ေလာဘဓါတ္ဆိုးၾကီး မထလာေစရန္ ဒါနၿပဳၿခင္း၊ ဓုတင္ ေဆာက္တည္ၿခင္းတို႔ၿဖင့္ ႏွိမ္ထားရန္ ဗုဒၶက နည္းလမ္းေပးခဲ့သည္။
၁) ဒါန မ်ားမ်ားၿပဳပါ။
၂) ဓုတင္ေဆာက္တည္ပါ။ ဓုတင္ ဆိုသည္မွာ ကိေလသာခါထြက္ၿခင္း၊ ခါထုတ္ၿခင္း ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။ ကိေလသာဆယ္ပါးတြင္ ေလာဘကိေလသာ ကို အမ်ားဆံုးခါထြက္သည္။
ဓုတင္ ၁၃ ပါးတြင္ တစ္ပါးပါးကို စြမ္းႏိုင္သမွ် ေဆာက္တည္သင့္သည္ဟု လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ေၿပာၾကားခဲ့သည္။ ဥပမာ – ထမင္းတစ္ခြက္၊ ဟင္းေလးခြက္ စုစုေပါင္း ငါးခြက္စားေနၾကလူသည္ ပတၱပိုဏ္ဓုတင္ ေဆာင္ကာ တစ္ခြက္တည္းေပါင္းၿပီးစားလိုက္ေသာအခါ ေလာဘငါးမ်ိဳးရွိရမည့္ေနရာတြင္ ေလးမ်ိဳးၿပဳတ္သြားၿပီး တစ္မ်ိဳးသာက်န္သည္။ ပတၱပိုဏ္ဓုတင္ က က်န္ေလာဘ ေလးမ်ိဳးကို ခါထြက္ပစ္လိုက္ၿခင္းၿဖစ္သည္။
၃) အသုဘဘာ၀နာ ရႈၿခင္းအားၿဖင့္လည္း ပယ္သတ္ရ၏။
၄) ေသရၿခင္းသေဘာကို အဖန္ဖန္အမွတ္ၿခင္း မရဏာႏုႆတိဘာ၀နာကို ပြားမ်ားၿခင္းၿဖင့္လည္း ပယ္သတ္ရ၏။
၅) ေလးမဂ္ေလးဖိုလ္ရေအာင္ ၀ိပႆနာတရားကို နာၾကားရႈပြားၿခင္းၿဖင့္လည္း ပယ္သတ္ရ၏။
“ေဒါသ၏ ဆိုးက်ိဳးမ်ား”
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို အမ်က္ထြက္ေသာ စိတ္ၿဖင့္ ေသခဲ့လွ်င္ ငရဲဘံု သို႔ ေရာက္ရသည္။
သတၱ၀ါတို႔၏ သႏာၱန္တြင္ ၀ိသမ ေဒါသဓါတ္မ်ား အားၾကီးလာလွ်င္ ကမာၻၾကီးတစ္ခုလံုး လက္နက္ေဘး သတၱႏ ၱရ ကပ္ဆိုက္သည္။
ထို႔ထက္အလြန္ပို၍ အားၾကီးလာလွ်င္ ကမာၻၾကီးသည္ ေလာင္မီး က်၍ ဖ်က္ဆီးၿခင္းကို ခံရသည္။
အေဒါသ (ေဒါသနည္း) ခ်င္လွ်င္ ေမတၱာမ်ားမ်ားပြား ပါ။
“ေမာဟ၏ ဆိုးက်ိဳးမ်ား”
ေတြေ၀မိုက္မဲေသာ ေမာဟစိတ္ၿဖင့္ ေသခဲ့လွ်င္ တိရစာၦန္ဘံု သို႔ ေရာက္ရသည္။
သတၱ၀ါတို႔၏ သႏာၱန္တြင္ ၀ိသမေမာဟဓါတ္မ်ား အားၾကီးလွ်င္ ကမာၻၾကီးတစ္ခုလံုး ေရာဂႏ ၱရကပ္ ဆိုက္ေရာက္သည္။
ထို႔ထက္အလြန္ပို၍ အားၾကီးလာလွ်င္ ကမာၻၾကီးသည္ ေလ ဖ်က္ သၿဖင့္ ပ်က္စီးရသည္။
ေမာဟနည္းခ်င္လွ်င္ အေမာဟ (ပညာ) အၿဖစ္မ်ားေအာင္ လုပ္ရမည္။
အေမာဟ ၿဖစ္ေအာင္ သမထဘာ၀နာ၊ ၀ိပႆနာဘာ၀နာ မ်ားမ်ားပြားေပးရပါမည္။
ေတြေ၀ေသာေမာဟသည္ စိတ္အလုပ္မရွိမွသာ ၿဖစ္ေပၚႏို္င္ေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶါႏုႆတိ၊ ေမတၱာ၊ သုဘ၊ မရဏႏုႆတိ ေလးမ်ိဳးတြင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိးပြားမ်ားလိုက္သည္ႏွင့္ ေပၚမလာေတာ့ပါ။
အညႊန္း – ယံုမွတ္လို႔ ပံုအပ္မိသူ ၂၊ မ်က္ရည္မက်ခင္ သိေစခ်င္ စာအုပ္။
Credit to (ေမတၱာရိပ္)
No comments:
Post a Comment