ေလာကဓံတရား(၈)ပါး ဆုိသည္မွာ

ေလာကဓံတရား(၈)ပါး ဆုိသည္မွာ..

ေလာကဓံ=ေလာကဓမၼ=ေလာကမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ တရားေတြက ဘာေတြလဲ။ ေရွးဦးစြာ သတၱေလာက၊ ၾသကာသေလာက၊ သခၤါရေလာကလုိ႔ ေလာကသံုးပါးရွိတာကို မွတ္သားရပါမယ္။

သတၱ၀ါအားလံုးကို စုေပါင္းျပီး သတၱေလာကလုိ႔ေခၚတယ္။ သတၱ၀ါတစ္ဦးစီဟာလည္း သတၱေလာကတစ္ခုစီျဖစ္တယ္လုိ႔ မွတ္ယူရပါမယ္။

သတၱ၀ါတို႔ရဲ႕ ျဖစ္ရာဘံုဌာနမ်ားက ၾသကာသေလာက လုိ႔ ေခၚတယ္။ အကုသိုလ္ကံ ကုသုိလ္ကံေတြ အက်ိဳးေပးတဲ့အတုိင္း သတၱ၀ါမ်ား ျဖစ္ေပၚၾကရတဲ့ ဘံုဌာနေတြက ၃၁-ဘံုရွိပါတယ္။ ငရဲ၊ တိရစာၦန္၊ ျပိတၱာ၊ အသူရကာယ္ဆုိတဲ့ အပါယ္ ၄-ဘံု၊ လူ႔ျပည္နဲ႕ နတ္ျပည္ ၆-ထပ္ ဆုိတဲ့ ကာမသုဂတိ ၇-ဘံုနဲ႕ ျဗဟၼာဘံု ၂၀-ဘံုတုိ႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

ဘံုဌာန တစ္ခုစီဟာ ၾသကာသေလာက တစ္ခုပါပဲ။

သက္ရွိသတၱ၀ါမ်ားနဲ႕ သက္မဲ့အရာ၀တၳဳမ်ားကိုျဖစ္ေပၚေစၾကတဲ့ ရုပ္တရား နာမ္တရားဟူသမွ်ကို သခၤါရေလာကလုိ႔ေခၚတယ္။

ေလာကဓံဆုိတဲ့ ေလာကဓမၼဟာ သတၱ၀ါတုိ႔ မလႊဲမေရွာင္သာဘဲ အျမဲထိေတြ႕ ခံစားေနၾကရမယ့္ တရားေတြပါပဲ။ ေလာကဓံသုတ္ေတာ္မွာ ေလာကဓံတရား ၈-ပါး အေၾကာင္းကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မႈထားပါတယ္။ အဲဒီ ေလာကဓံတရား (၈)ပါးေတြကေတာ့…

(၁) လာဘ=လာဘ္ရျခင္း။

ပင္ပင္ပန္းပန္းရွာၾကံ လုပ္ကိုင္လုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မရွာၾကံရတဲ့ကံအားေလ်ာစြာ အလြယ္တကူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပစၥည္းဥစၥာေတြ ရရွိလာတာကို လာဘ္ရတယ္လုိ႔ ေခၚပါတယ္။

(၂) အလာဘ = လာဘ္မရျခင္း။

ႏွစ္သက္လုိခ်င္စဖြယ္ အသံုးက်တဲ့ ၀တၳဳပစၥည္းေတြကို မရရွိျခင္းနဲ႕ ရထားျပီးတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာေတြ ဆံုးရူံးသြားျခင္းတုိ႔ကို လာဘ္မရျခင္းလုိ႔ ေခၚပါတယ္။

(၃) ယသ = အေျခြအရံမ်ားျခင္း။

အိမ္ေထာင္ဖက္၊ သားသမီး၊ မိတ္ေဆြသဂၤဟမ်ားနဲ႕ တပည့္တပန္းမ်ားကို အေျခြအရံလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဒါေတြ ရွိတာဟာ အေျခြအရံရွိတာပါပဲ။

(၄) အယသ = အေျခြအရံမရွိျခင္း။

အထက္ကဆုိခဲ့တဲ့ အေျခြအရံမရွိဘ၀ကိုေရာ ၊ ရွိျပီးတဲ့ အေျခြအရံေတြ ဆံုးရူံးပ်က္စီးသြားတာကိုေရာ “အယသ”လို႔ ေခၚတယ္။

(၅) နိႏၵာ = ကဲ့ရဲ႕ျခင္းနဲ႕ အကဲ့ရဲ႕ခံရျခင္း။

(၆) ပသံသာ = ခ်ီးမြမ္းျခင္းနဲ႕ အခ်ီးမြမ္းခံရျခင္း။

(၇) သုခ = ခ်မ္းသာျခင္း။

ကိုယ္ခ်မး္သာျခင္းႏွင့္၊ စိတ္ခ်မး္သာျခင္း ၂မ်ိဳးလံုးကိုဆုိလုိပါတယ္။

(၈) ဒုကၡ = ဆင္းရဲျခင္း။

ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္းနဲ႕ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ၂-မ်ိဳးကုိ ဆိုလုိပါတယ္။

အေကာင္းတရားက ၄-မ်ိဳး၊ မေကာင္းတရားက ၄-မ်ိဳး၊ ဒီတရား (၈)မ်ိဳးဟာ သတၱ၀ါတုိ႔ရဲ႕ ေနာက္ကို အရိပ္သဖြယ္အျမဲ လုိက္ေနၾကပါတယ္။