စိတ္၏အမိန္႕ - ပီမိုးနင္း

 စိတ္မပ်က္သမွ် စီးပြားဥစၥာ က်န္းမာျခင္းပါ ပ်က္ေသာ္လည္း ေၾကာက္စရာမရွိေခ်။ စိတ္အားပ်က္မွ အကုန္ပ်က္၏။ "ပ်က္လွ်င္အစဥ္ ျပင္လွ်င္ခဏ၊ မေသမခ်င္း အားမေလွ်ာ့ရ၊ ျဖစ္ရမည္" ဟူေသာစိတ္ကို အၿမဲထားပါေလ။

အပ်က္ကို မေတြးေလႏွင့္ မထင္ေလႏွင့္။ အေတြးအထင္သည္ ကမၻာေပၚတြင္ အဆိပ္အျပင္းဆံုး ျဖစ္ေလသည္။ စိတ္ႂကြယ္၀မွ လူႂကြယ္၀၏။ စိတ္မြဲလွ်င္ လူမြဲတတ္ေလသည္။

အိပ္ရာထ မေလးေစရ၊ ႏိုးလွ်င္ ထတတ္ေသာအက်င့္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

အိပ္ေပ်ာ္ခါနီး၌ ငါအဘယ္အခ်ိန္မွာႏိုးမည္ဟု ေပ်ာ္သည့္တုိင္ေအာင္ အမိန္႔ေပးေလ။ သံုး ေလးရက္ေလာက္ ဤကဲ့သို႔ ေလ့က်င့္လွ်င္ အနားမွာ နာရီကိုထား၍အိပ္။ မိ္န္႔ေသာအခ်ိန္မွာႏိုးေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရလိမ့္မည္။

အိပ္ရာမွ အထျမန္ျခင္းသည္ Willpower ေခၚ စိတ္၏တန္ခိုး တိုးတက္ႀကီးမားေသာအေလ့ျဖစ္၏။

ညဥ့္အိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္၌ အဘယ္အခ်ိန္မွ ငါႏိုးရမည္ဟူေသာ အမိန္႔ကို မိမိ၏နား၌ ၾကားေလာက္ေအာင္ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံႏွင့္လည္းေပးေလ၊ တကယ္အတည္ခုိင္မာစြာ အမိန္႔ကိုေပးရမည္။ စိတ္မပါတပါႏွင့္ မေပးရ။

အိပ္ေပ်ာ္သည့္တိုင္ေအာင္ ေပးေသာအမိန္႔မ်ားသည္ ေအာင္ျမင္ရ၏။ ပ်င္းရိျခင္း၊ အေပ်ာ္တစ္ခုခုၾကဴးျခင္း၊ မေကာင္းေသာအက်င့္ တစ္ခုခုရွိလွ်င္ ဆန္႔က်င္ေသာစကားျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိယ္ အိပ္ေပ်ာ္သည့္တုိင္ေအာင္ အမိန္႔ေပးရမည္။ ဥပမာ ပ်င္းလွ်င္ ငါ ၀ီရိယရွိသည္ဟု အတည္တကယ္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာေျပာေလ၊ လက္သီးမဆုပ္ အံမႀကိတ္ရ၊ ကိုယ္လက္ကို ေပ်ာ့ေျပာင္းခ်မ္းသာစြာထား၍ ဆိုရမည္။ မ ဟူေသာ စကားမပါ၊ ဥပမာ - ငါမပ်င္းေတာ့ဘူးဟု မဆိုရ။

ထခ်င္ေသာအခ်ိန္မွာ ထႏိုင္ေသာ ေလ့က်င့္ခန္းကို အမိန္႔ျဖင့္ေအာင္ျမင္လွ်င္ စာဖတ္သူ၏ တန္ခိုးသည္ တိုးတက္၍လာၿပီဟု သိေလ။

မိမိကုိယ္ကုိယ္ မက်န္းမာသူဟု စိတ္က စြဲၿမဲစြာထားလွ်င္ မက်န္းမာျဖစ္ရမည္။ အိပ္ရာ၌ အိပ္ေပ်ာ္သည့္တိုင္ေအာင္ ေရာဂါတစ္ခုခုကိုထင္လွ်င္ ထိုေရာဂါ ျဖစ္ေပၚလာရ၏။ ေန႔အခါ၌လည္း ေရာဂါေ၀ဒနာမွစတဲ့ အနိ႒ာ႐ံုကို မထင္ရ၊ ပ်က္စီးျခင္းကို မျမင္ေစရ၊ ေမွ်ာ္လင့္ကိုးစား မိမိ၏သတၱိကို ယံုၾကည္ေသာစိတ္ အၿမဲတိုးပြား၍ ေနေစရမည္။

အခ်ိန္မွန္ေအာင္ ႀကိဳးစားေလ၊ အခ်ိန္မွန္ဖို႔ကို အမိန္႔ေပးေလ။

စိတ္ေလလြင့္ျခင္းသည္ အခ်ိန္မမွန္ျခင္းကို ျဖစ္ေစ၏။ စိတ္အား ဆုတ္ယုတ္ေစ၏။

မိမိ၏အလုပ္ကို သတၱ၀ါတို႔အား အက်ိဳးေဆာင္ေသာအလုပ္ဟု အၿမဲသေဘာထားရမည္။

ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုကို အၿမဲတည္စြာထား၊ ထိုရည္ရြယ္ခ်က္သို႔ ေပါက္ေရာက္ေစမည့္ အရာဟူသမွ်ကို ရွာႀကံလုပ္ကိုင္ေလ။

ေအာင္ျမင္ျခင္းကို အေ၀း၌မထားႏွင့္၊ ယခု လက္ငင္းလုပ္ေသာ အလုပ္ေတြကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေအာင္ျမင္ရမည္ဟု စူးစုိက္စြာလုပ္၊ စူးစိုက္စြာ အမိန္႔ေပးေလ၊ အလုပ္တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေအာင္ျမင္ျခင္းသည္ ရည္ရြယ္ခ်က္သို႔ ေရာက္ေစေသာ ေလွကားမ်ား ျဖစ္ၾကေလသည္။

အလုပ္တစ္ခုကိုလုပ္ရာ၌ အလုပ္၏အစိတ္အပိုင္းေတြ မ်ားစြာရွိ၏။ ထိုအလုပ္ႀကီးတစ္ခုလံုး၏ ေအာင္ျမင္ျခင္းျဖစ္ဖို႔ရန္ ထိုအစိတ္အပိုင္းေလးေတြကို ေရွးဦးပထမ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေအာင္ျမင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရမည္။

မိမိအလုပ္မ်ား၌ အစီအစဥ္ရွိရမည္။ အစီအစဥ္မရွိလွ်င္ ႐ႈပ္ေပြ၍ ေနလိမ့္မည္။ ႐ႈပ္ေပြအားႀကီးလွ်င္ လုပ္ေလ႐ႈပ္ေလ၊ အလုပ္သည္ အ႐ႈပ္ကို ရွင္းရ၏။

မိမိကုိယ္မိမိ ႐ိုေသရမည္။ ထိုအခါ ကမၻာေလာကသည္ ပိုမို၍ ႐ိုေသလိမ့္မည္။

ပီမိုနင္း (စိတ္တန္ခိုးက်မ္း) 

All credit to original post owner