ခဏခဏအသတ္ခံရတယ္ ၊ ဘယ္ေတာ့မွ မေသဘူး

"ခဏခဏအသတ္ခံရတယ္ ၊ ဘယ္ေတာ့မွ မေသဘူး"
ေဟာဒီျမိဳ႕ကေလးမွာ ...

တည္းခိုခန္းေတြ ဘာျပဳလို႔ မရွိတာတုန္း ။

အျမန္လမ္းမၾကီးက ဘာျပဳလို႔ မျဖတ္တာတုန္း ။

ဘူတာရံုကေလးက ဘာျပဳလို႔ စုတ္ျပတ္ေနတာတုန္း ။

 ဘာျပဳေနတာတုန္း ၊ ဘာကို ျပဳေနတာတုန္း ၊

ဘာေတြကို ျပဳေနၾကတာတုန္း ၊ ျပဳျခင္းဟာ မရွင္းမလင္း ...... ။

သဲေခ်ာင္းၾကီးကေန ကုန္းရုန္းတက္၊ ခ်ံဳေတြ ၾကားမွာ ဆိုင္းဘုတ္ကေလးေတြ႔မယ္။

ေျပာခ်င္တာက ... ခ်ံဳေတြ ကြယ္ထားတယ္ ဆိုင္းဘုတ္ကို မကြယ္နိုင္ဘူး သမိုင္းကို ... အဲ့လို။

ဒါဟာ လူထူးလူဆန္း တစ္ေယာက္ကို ငံုထားတဲ့ ျမိဳ႕ေပါ့ ။

မေကာင္းတာလုပ္သူေတြ ေစာင့္ေရွာက္ခံရျပီး ေကာင္းတာလုပ္သူေတြ ေစာင့္ၾကည္႔ခံရတဲ့ ေခတ္မွာ စနစ္မွာ အမွန္တရားကို သူ႔ဆီက အေမြရတယ္။

''ေမာင္ဖာ ... မင့္သားဟာ ဆူဆူပူပူနဲ႔ အက်ိဳးေပးမဲ့ သားပဲ'' တဲ႔ .. လူၾကီးသူမေတြ မွန္းတာ မမွားခဲ့ဘူး ။

အသက္(၂၀)မွာ စာမူေတြကို ဒိုင္ခံဖတ္၊ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္အတြက္ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့တဲ့ သူ႔ကို အခုေတာ့ ညလံုးေပါက္ အရက္ဆိုင္ေတြ ၊ ဂိမ္းဆိုင္ေတြက ခနဲ႔တဲ့တဲ့ ျပဳံးတယ္။ ရည္းစားစကား မေျပာရဲလို႔ ေဆးရံုေပၚက ဆင္းေျပးတဲ့ သူ႔ကို ''အခ်ိန္ပိုင္း တည္းခိုနိုင္သည္'' ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္က လက္ညိႈးထိုးျပီး ရယ္တယ္။

သမီးကေလး ခမည္း ေပးဖို႔ ေရႊကေလး တစ္ပဲ၊တစ္မူး အတြက္ နယ္ျမိဳ႕ေလးဆီ ျပန္တက္၊ အေမြေတာင္းတဲ့သူ႕ကို လက္မွတ္တစ္ခ်က္ထိုး သိန္းငါးေထာင္ ဆိုသူေတြက မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ ေျပာင္ျပတယ္။

ေရႊဘိုက အျငိမ့္မင္းသမီး ညိဳညိဳစိန္နဲ႔ အေတြ႔၊ စာရိတၱသတိၱကို လွစ္ခနဲအျပ ''က်ဳပ္မွာ ကာမပိုင္နဲ႔ ဗ်'' တဲ႔ ။ ဒါကို ေကာင္မေလးတစ္သုိက္ ရင္ဘတ္ထဲ ေဒၚလာေတြ ထိုးညွပ္ထည္႔ေပးေနသူက လက္ခုပ္လက္၀ါး တီးျပီး ေလွာင္တယ္။

သူက ရံုးသြားရင္း ကားေပၚကဆင္း လမ္းေဘးမွာ အေၾကာ္စားေတာ့ အထူးယာဥ္တန္းနဲ႔ တိုက္ပစ္လိုက္သူက ေသသြားတဲ့ ဆိုက္ကားသမား မိသားစုကို တရားစြဲတယ္။

သူက နိုင္ငံအေၾကာင္းစဥ္းစားရင္း ဆံပင္ညွပ္မျပီးခင္ ထထြက္သြားေတာ့ ''ညီမေလး .. ေရစံုမီးစံုျပဳစုေပးကြာ ၊ မုန္႔ဖိုးေပးမယ္'' ဆိုသူက မ်က္လံုးမွိတ္ရင္း မထီမဲ့ျမင္လုပ္တယ္။ တစ္ဆင့္ခံနဲ႔ ေျပာတဲ့ ရည္းစားစကားက '''က်ဳပ္မွာ အခ်ိန္မရွိဘူး ၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ၾကိဳးပမ္းရဦးမယ္ ၊ က်ဳပ္ေမတၱာကို ျမန္ျမန္တံု႔ျပန္ဗ်ာ''' တဲ့ ။

ပထမေတာ့ ရယ္ခ်င္စရာၾကီး / ျပံဳးခ်င္စရာၾကီး / သေဘာက်ခ်င္စရာၾကီး / အားနာခ်င္စရာၾကီး / အူယားခ်င္စရာၾကီး ။ ေနာက္ေတာ့ မဲ့ခ်င္စရာၾကီး / ေလးစားခ်င္စရာၾကီး / ငိုခ်င္စရာၾကီး / ၾကည္ညိဳခ်င္စရာၾကီး / ရင္ထဲ ဆို႔ခ်င္စရာၾကီး ။

၃၂ နွစ္သားကေလးဟာ ... နႈတ္ခမ္းေမြႊး ေပါက္မသြားဘူး၊ က်ည္ဆန္ ၁၃ ေတာင့္ရသြားတယ္။ အ၀တ္အစားေကာင္းေကာင္း မရွိဘူး၊ ေသြးအိုင္ထဲ လဲ ေနတယ္။ ဗိုက္မရႊဲသြားဘူး၊ ဗိုက္ရႊဲၾကီးေတြက မနာလိုတယ္။

ခဏခဏ အသတ္ခံရတယ္ / ဘယ္ေတာ့မွ မေသဘူး ။

သတ္ကြင္းေနရာ ( ေငြစကၠဴ ၊ နံရံေပၚ ၊ သီခ်င္းထဲ ၊ စာအုပ္ထဲ ၊ ပန္းခ်ီထဲ ၊ နွလံုးသားထဲ ) ။

 ''က်ဳပ္နဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားခ်င္း ယွဥ္ခ်င္တဲ့လူ လာဗ်ာ'' တဲ့ .. ၉၇ နွစ္နွစ္ ရွိျပီ .. ။ ေခတ္ ( ၄ ) ေခတ္ေလာက္ရွိျပီ .. ။

ဘယ္သူမွ တုပ္တုပ္မလႈပ္ရဲေသးဘူး ။

 မလႈပ္ရဲေသးဘူး ၊ ျမဳပ္ေနတုန္း မလႈပ္၀ံ့ေသးဘူး ၊

 ျမဳပ္ေနတုန္း မလႈပ္ၾကေသးဘူး ၊

 ျမဳပ္ေနတုန္း လႈပ္ဖို႔ မၾကိဳးစားဘူး ၊

 ျမဳပ္ေနတုန္း လႈပ္ေလ ျမဳပ္ေလ မဟုတ္

ငါတို႔ဟာ မလႈပ္ေလ ေအာက္ဆံုးထိ စံုးစံုးျမဳပ္ေလေပါ့ ။

က်ဳပ္တို႔ဟာ ရာဇ၀င္မွာ အဆဲခံရမဲ့ လူစားေတြလား

 ရာဇ၀င္မွာ အေရးခံရမဲ့ လူစားေတြလား

မ်က္ရည္ေတြေတြ က်ရင္း ျပန္စဥ္းစား .. အပၸမာေဒန ဘိကၡေ၀ သမၸာေဒထ တိုင္းရင္းသား အေပါင္းတို႔ မေမ့မေလ်ာ့ ၾကကုန္နွင့္ သတိတရား နဲ႔ ျပည္႔စံုၾကကုန္ ။

ဟိန္း (17.7.2012)
All credit to original post owner.

 ေဟာဒီျမိဳ႕ကေလးမွာ ... တည္းခိုခန္းေတြ ဘာျပဳလို႔ မရွိတာတုန္း ။ အျမန္လမ္းမၾကီးက ဘာျပဳလို႔ မျဖတ္တာတုန္း ။ ဘူတာရံုကေလးက ဘာျပဳလို႔ စုတ္ျပတ္ေနတာတုန္း ။ ဘာျပဳေနတာတုန္း ၊ ဘာကို ျပဳေနတာတုန္း ၊ ဘာေတြကို ျပဳေနၾကတာတုန္း ၊ ျပဳျခင္းဟာ မရွင္းမလင္း ...... ။ သဲေခ်ာင္းၾကီးကေန ကုန္းရုန္းတက္၊ ခ်ံဳေတြ ၾကားမွာ ဆိုင္းဘုတ္ကေလးေတြ႔မယ္။ ေျပာခ်င္တာက ... ခ်ံဳေတြ ကြယ္ထားတယ္ ဆိုင္းဘုတ္ကို မကြယ္နိုင္ဘူး သမိုင္းကို ... အဲ့လို။ ဒါဟာ လူထူးလူဆန္း တစ္ေယာက္ကို ငံုထားတဲ့ ျမိဳ႕ေပါ့ ။ မေကာင္းတာလုပ္သူေတြ ေစာင့္ေရွာက္ခံရျပီး ေကာင္းတာလုပ္သူေတြ ေစာင့္ၾကည္႔ခံရတဲ့ ေခတ္မွာ စနစ္မွာ အမွန္တရားကို သူ႔ဆီက အေမြရတယ္။ ''ေမာင္ဖာ ... မင့္သားဟာ ဆူဆူပူပူနဲ႔ အက်ိဳးေပးမဲ့ သားပဲ'' တဲ႔ .. လူၾကီးသူမေတြ မွန္းတာ မမွားခဲ့ဘူး ။ အသက္(၂၀)မွာ စာမူေတြကို ဒိုင္ခံဖတ္၊ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္အတြက္ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့တဲ့ သူ႔ကို အခုေတာ့ ညလံုးေပါက္ အရက္ဆိုင္ေတြ ၊ ဂိမ္းဆိုင္ေတြက ခနဲ႔တဲ့တဲ့ ျပဳံးတယ္။ ရည္းစားစကား မေျပာရဲလို႔ ေဆးရံုေပၚက ဆင္းေျပးတဲ့ သူ႔ကို ''အခ်ိန္ပိုင္း တည္းခိုနိုင္သည္'' ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္က လက္ညိႈးထိုးျပီး ရယ္တယ္။ သမီးကေလး ခမည္း ေပးဖို႔ ေရႊကေလး တစ္ပဲ၊တစ္မူး အတြက္ နယ္ျမိဳ႕ေလးဆီ ျပန္တက္၊ အေမြေတာင္းတဲ့သူ႕ကို လက္မွတ္တစ္ခ်က္ထိုး သိန္းငါးေထာင္ ဆိုသူေတြက မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ ေျပာင္ျပတယ္။ ေရႊဘိုက အျငိမ့္မင္းသမီး ညိဳညိဳစိန္နဲ႔ အေတြ႔၊ စာရိတၱသတိၱကို လွစ္ခနဲအျပ ''က်ဳပ္မွာ ကာမပိုင္နဲ႔ ဗ်'' တဲ႔ ။ ဒါကို ေကာင္မေလးတစ္သုိက္ ရင္ဘတ္ထဲ ေဒၚလာေတြ ထိုးညွပ္ထည္႔ေပးေနသူက လက္ခုပ္လက္၀ါး တီးျပီး ေလွာင္တယ္။ သူက ရံုးသြားရင္း ကားေပၚကဆင္း လမ္းေဘးမွာ အေၾကာ္စားေတာ့ အထူးယာဥ္တန္းနဲ႔ တိုက္ပစ္လိုက္သူက ေသသြားတဲ့ ဆိုက္ကားသမား မိသားစုကို တရားစြဲတယ္။ သူက နိုင္ငံအေၾကာင္းစဥ္းစားရင္း ဆံပင္ညွပ္မျပီးခင္ ထထြက္သြားေတာ့ ''ညီမေလး .. ေရစံုမီးစံုျပဳစုေပးကြာ ၊ မုန္႔ဖိုးေပးမယ္'' ဆိုသူက မ်က္လံုးမွိတ္ရင္း မထီမဲ့ျမင္လုပ္တယ္။ တစ္ဆင့္ခံနဲ႔ ေျပာတဲ့ ရည္းစားစကားက '''က်ဳပ္မွာ အခ်ိန္မရွိဘူး ၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ၾကိဳးပမ္းရဦးမယ္ ၊ က်ဳပ္ေမတၱာကို ျမန္ျမန္တံု႔ျပန္ဗ်ာ''' တဲ့ ။ ပထမေတာ့ ရယ္ခ်င္စရာၾကီး / ျပံဳးခ်င္စရာၾကီး / သေဘာက်ခ်င္စရာၾကီး / အားနာခ်င္စရာၾကီး / အူယားခ်င္စရာၾကီး ။ ေနာက္ေတာ့ မဲ့ခ်င္စရာၾကီး / ေလးစားခ်င္စရာၾကီး / ငိုခ်င္စရာၾကီး / ၾကည္ညိဳခ်င္စရာၾကီး / ရင္ထဲ ဆို႔ခ်င္စရာၾကီး ။ ၃၂ နွစ္သားကေလးဟာ ... နႈတ္ခမ္းေမြႊး ေပါက္မသြားဘူး၊ က်ည္ဆန္ ၁၃ ေတာင့္ရသြားတယ္။ အ၀တ္အစားေကာင္းေကာင္း မရွိဘူး၊ ေသြးအိုင္ထဲ လဲ ေနတယ္။ ဗိုက္မရႊဲသြားဘူး၊ ဗိုက္ရႊဲၾကီးေတြက မနာလိုတယ္။ ခဏခဏ အသတ္ခံရတယ္ / ဘယ္ေတာ့မွ မေသဘူး ။ သတ္ကြင္းေနရာ ( ေငြစကၠဴ ၊ နံရံေပၚ ၊ သီခ်င္းထဲ ၊ စာအုပ္ထဲ ၊ ပန္းခ်ီထဲ ၊ နွလံုးသားထဲ ) ။ ''က်ဳပ္နဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားခ်င္း ယွဥ္ခ်င္တဲ့လူ လာဗ်ာ'' တဲ့ .. ၉၇ နွစ္နွစ္ ရွိျပီ .. ။ ေခတ္ ( ၄ ) ေခတ္ေလာက္ရွိျပီ .. ။ ဘယ္သူမွ တုပ္တုပ္မလႈပ္ရဲေသးဘူး ။ မလႈပ္ရဲေသးဘူး ၊ ျမဳပ္ေနတုန္း မလႈပ္၀ံ့ေသးဘူး ၊ ျမဳပ္ေနတုန္း မလႈပ္ၾကေသးဘူး ၊ ျမဳပ္ေနတုန္း လႈပ္ဖို႔ မၾကိဳးစားဘူး ၊ ျမဳပ္ေနတုန္း လႈပ္ေလ ျမဳပ္ေလ မဟုတ္ ငါတို႔ဟာ မလႈပ္ေလ ေအာက္ဆံုးထိ စံုးစံုးျမဳပ္ေလေပါ့ ။ က်ဳပ္တို႔ဟာ ရာဇ၀င္မွာ အဆဲခံရမဲ့ လူစားေတြလား ရာဇ၀င္မွာ အေရးခံရမဲ့ လူစားေတြလား မ်က္ရည္ေတြေတြ က်ရင္း ျပန္စဥ္းစား .. အပၸမာေဒန ဘိကၡေ၀ သမၸာေဒထ တိုင္းရင္းသား အေပါင္းတို႔ မေမ့မေလ်ာ့ ၾကကုန္နွင့္ သတိတရား နဲ႔ ျပည္႔စံုၾကကုန္ ။ ဟိန္း (17.7.2012)

Copy and WIN : http://bit.ly/copynwin