ေစာင္ကေလး တစ္ထည္

 ဒီႏွစ္ ေဆာင္းတြင္းက ေတာ္ေတာ္ေအးတယ္။ မနက္ မနက္ဆုိရင္ ဆုိင္ကယ္စီးရတာ အရမ္းေအးတာပဲ။ ည (၈)နာရီေလာက္ဆုိရင္ အေအးဓာတ္က ၀င္လာျပီ။ ညအိပ္ရင္လည္း ထူထူထဲထဲေလး၀တ္ျပီး 'ေစာင္' ေသခ်ာျခဳံအိပ္ရတယ္။အျပင္မွာလည္း ႏွင္းေတြ က်ေနတယ္။ တရဳတ္အေႏြးထည္ထူထူနဲ႔ ေဘာင္းဘီပြပြကုိ ၀တ္ျပီး အိပ္ရာ ၀င္ရတယ္။
    ဒီလုိနဲ ႔ ေဆာင္းတစ္ည တစ္ေရးႏုိးမွာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ႔ နံေဘး အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ 'ခ်စ္ဇနီး'ကုိ ႀကည့္မိတယ္။ သူက တရုတ္ေစာင္ႀကီးကုိ ျခဳံ၊ ေခါင္းစြပ္ေတြ၊ ေျခ အိတ္ေတြနဲ ႔ အိပ္ေမာက်ေနလုိက္တာ။ ႏွစ္ႏွစ္ျခဳိက္ျခဳိက္ႀကီး အိပ္ေပ်ာ္ေနလုိက္တာ။၀တ္ထားတဲ့ အ၀တ္အစားေတြကလည္း ထူထူထဲထဲ လုံလုံျခဳံျခဳံနဲ ႔။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေက်ာေပးျပီး ဒူးကေလးကုိေကြးလုိ႔ အိပ္ေနလုိက္တာမ်ား။ ဒီေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ေတြဟာ ဟုိး.....လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀)ေက်ာ္ဆီကုိ ေရာက္သြားမိတယ္။
 
 သူနဲ ႔ ကြ်န္ေတာ္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ႏုိ၀င္ဘာလ (၂၆) ရက္ေန႔မွာ မဂၤလာေဆာင္ႀကတယ္။ ႏုိ၀င္ဘာျပီးေတာ့ ဒီဇင္ဘာ...။
 
 ေဆာင္းညမ်ားကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ မဂၤလာဦး အခ်ိန္ေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀မွာ ဘာကုိမွ မပုိင္ဆုိင္ေသးတဲ့ ကာလပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ပုိင္ဆုိင္တဲ့ မဂၤလာဦးပစၥည္း မ်ားမ်ားစားစား မရွိေသးပါ။ ကြ်န္းကုတင္ေလးတစ္လုံးရယ္၊ ေခါင္းအုံးေလး တစ္ခုရယ္၊ဘုတလင္ေစာင္ကေလး တစ္ထည္ရယ္၊ သင္ျဖဴးအစုတ္ကေလး တစ္ခ်ပ္ရယ္၊ ပိတ္ျခင္ေထာင္ကေလး တစ္လုံးရယ္နဲ ႔ မဂၤလာဦးကာလေတြကုိ ရင္ခုန္လွဳိက္ေမာခဲ့ရတယ္။ ေသတၱာအစုတ္ကေလး တစ္လုံးရယ္၊ ခ်ိန္းခဏခဏ က်တတ္တဲ့ စက္ဘီးကေလးတစ္စီးရယ္၊အကၤ် ီအျဖဴေလးႏွစ္ထည္၊ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကခ်င္ပုဆုိးေလး ႏွစ္ထည္ရယ္၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္ ကုိယ္တုိင္ ရေအာင္ယူထားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရယ္... ဒါေတြဟာ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ရဲ ႔ ပထမဆုံး မဂၤလာဦးပစၥည္းေတြပါ။
 
 ဒီဇင္ဘာ ေဆာင္းကလည္း ခ်မ္းလုိက္တာ။ ညညအိပ္ရင္ ေခါင္းအုံးကေလးတစ္ခုကုိ အတူတူအုံးျပီး''ဘုတလင္ေစာင္''ကုိ ႏွစ္ေယာက္အတူ ျခဳံခဲ့ႀကတယ္။သိပ္ေအးလုိ႔ကြ်န္ေတာ္က ေကြးလုိက္ရင္ သူမ်ား ေစာင္လြတ္သြားေလမလားဆုိတဲ့ ညွာတာစိတ္နဲ ႔ ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းခ်မ္းေကြးျပီး မအိပ္ခဲ့ဘူး။